Besluit

Ik kan besluiten dat ik op het gebied van muzische vorming toch wel gegroeid ben dit jaar. Deze groei uit zich op de verschillende domeinen binnen MUVO.

- Beeldend:
Voor ik aan deze opleiding begon was ik al heel graag beeldend aan het werk. P.O. was namelijk mijn lievelingsvak. Maar tijdens mijn opleiding moest ik werken aan mijn perfectionisme. Ik wilde namelijk altijd alles tot in detail perfect afgewerkt hebben. Vooral bij tekeningen en schilderijen heb ik dit. Maar toen zei meneer Maes dat dat niet nodig was en ik een beetje moest leren meer te werken vanuit kleuteropzicht. Dat het een beetje losser mocht zijn. Dit was een enorme aanpassing. Maar ik heb tijdens de voorbije stages steeds mijn best gedaan om dingen te maken en daarbij niet te perfectionistisch te zijn. Maar dit was moeilijker dan ik dacht. Ik dacht namelijk vaak 'deze spullen kan ik later nog gebruiken, dus moet ik ze toch mooi en duurzaam maken'. Het is nu niet dat dit erg is, maar ik verlies wel veel kostbare tijd door zo te werken. Wel probeer ik steeds op de aandachtpunten en aan de tips te denken van uit de lessen beeld. Ik gebruik veel felle kleuren, duurzaam materiaal, verschillende technieken (bv. met zwart omlijnen), ... enz. Het is dan ook fijn als verschillende mentoren op mijn stageschool kome zeggen dat ik mooie materialen heb.

- Muzikaal:
Op muzikaal vlak was ik een echte leek voor ik aan deze opleiding begon. Ik kon namelijk geen enkele noot lezen, laat staan spelen op een instrument. Zingen kon ik ook niet bijster goed, maar ik deed het wel al graag. Ik heb da ook een enorme groei doorgemaakt op muzikaal gebied. Ik kan nu zelf noten lezen (als ik ze weer even opfris). Ik kan het bijna nog altijd niet geloven dat ik nu zelf op een blokfluit en klokkenspel kan spelen. Ik zeg niet dat ik er weg van ben. Maar ik doe mijn best en als het mij dan lukt om iets mooi te spelen, voelt dit wel goed aan. Zingen doe ik graag en ik vind het fijn dat ik ook kwa zangprestaties een beetje gegroeid ben. Ik kan nu redelijk toonvast zingen en in het ritme meebewegen op de muziek. En mijn ademhaling is dit jaar ook sterk verbeterd. Tijdens de lessen hebben we namelijk veel tips gekregen hoe we juist moeten ademhalen, zitten/staan tijdens het zingen, instrumenten moeten bespelen, ... enz. Voor een examen of stage zit ik dan ook meestal de hele tijd te oefenen en vraag ik aan een goede vriendin die muziek speelt wat zij er van vindt. Het is wel zo als ik thuis oefen, voel ik dat het steeds beter lukt. Maar ik blijf toch vaak schrik hebben om voor andere mensen dan mijn gezien te moeten zingen en blokfluit spelen. Op stages, in de klas en bij het examen merk ik dat ik altijd zoveel zenuwen heb. Hier leiden dan spijtig genoeg mijn prestaties onder. Dit komt vooral omdat ik schrik heb om vals te zingen of valse noten te spelen. Ik heb dus als werkpunt om blijven te oefenen op de blokfluit en op het zingen. En ik moet leren die zenuwen onder controle te houden.

- Drama en beweging:
Volgens enkele lectoren van het DLO heb ik op het gebied van drama (exressie, mimiek, ...) niet echt nog veel werkpunten. Ik hoor regelmatig dat ik een goed gebruikmaak van mijn mimiek en expressie. Ook meneer Maes zei dat dit sterke punten van mij zijn en dat ik deze dan ook steeds moet inzetten op stages en dergelijke. Dit vond ik zeer fijn om te horen. Ik gebruik meestal spontaan en zonder er bij na te denken mijn mimiek en expressie. Volgens mij heb ik dit een beetje van mijn vader. Maar toch probeer ik er op stage extra aandacht aan te besteden tijdens het vertellen van verhalen, versjes opzeggen, liedjes zingen, ...enz. En ondanks dat ik al veel expressie gebruik, vind ik dat ik dit jaar nog sterker ben geworden. Dit heb ik gemerkt tijdens het voorlezen en dat enkele kls mijn expressie overnamen. Maar ik heb toch nog als werkpunt dat ik aan mijn stemvolume en tempo moet werken. Ook vind ik dat nog meer kan groeien in het gebruiken van stemmetjes en intonatie. Ik zal dan ook deze meenemen als werkpunten voor volgend jaar. En ik ga in de vakantie proberen te oefenen door verhaaltjes te vertellen met veel personages. Dit zal goed gaan bij de gezinnen waar ik ga babysitten. Volgens mij is dit ook een goede leerschool geweest voor mij. Ik lees namelijk altijd de kinderen voor voor het slapen gaan. Op het gebied van beweging en lichaamshoudingen ben ik ook gegroeid. Ik was de opleiding al iemand die vertelde met heel veel gebaren (komt misschien doordat mijn mama doofstom is). Maar ik heb mijn hele lichaam juist leren gebruiken tijdens het vertellen. En ik heb ook geleerd hoe ik bij elke leeftijd specifiek de motorische ontwikkeling kan ontwikkelen.

Over het algemeen:
Ik kan besluiten dat ik dit op het einde van mijn tweede jaar toch wel gegroeid ben binnen muzische vorming. Ik heb geprobeerd in elk domein te groeien. Dit heb ik gedaan door concrete acties te ondernemen en door de vele tips die ik heb gekregen op/door school te gebruiken. Ik hoop dat ik volgend jaar nog wat meer mag groeien.

Stage module 2.4 'Wie helpt mij?'

Stage bij de 5-jarigen:

Deze stage heb in Tienen in de VBS Sint-jozef gedaan. Ik kan wel zeggen dat ik tijdens deze stage weer wat meer gegroeid ben op het vlak van muzische vorming. Ook omdat ik geprobeerd heb om al mijn werkpunten van de vorige stages aan te pakken en de tips van uit de lessen en projecten heb proberen toe te passen. Maar dit wil niet zeggen dat ik ook muzisch 'volgroeid' ben. Dat ben ik namelijk belange nog niet en volgens mij is het ook niet mogelijk dat je op elk muzisch vlak kan uitblinken. Groeien kan je daarentegen wel op elk vlak en dat ik volgens mij wel voor een klein stukje gelukt.

Blikvanger:
Tijdens de voorlaatste les van beeld, mochten we nog vragen stellen over onze blikvanger. Ik heb toen een heel fijn idee van Mevrouw Van Roy gekregen. Ik ben dan ook thuis meteen aan de slag gegaan en was wel tevreden van mijn resultaat. Ik heb een basic-achtergrond gemaakt die ik later ook nog voor andere dingen kan gebruiken (was ook de ompmerking van een bezoekende lector van de khleuven in mijn stageschool). Ik heb ook gebruik gemaakt van zand in de verf. En de ezel heb ik bevestigd met velvro en konden de kls er dus afnemen en de klas binnenrijden door de weg te volgen die ik had opgehangen. Ik heb veel positieve reacties gekregen van andere kls en ouders in de gang.


Gezelschapspel 'ganzenbord in BC':

Ik heb ook een ganzenbord in het BC gemaakt. De kleuters moeten namelijk op tocht gaan naar de herberg. Ik heb gebruik gemaakt van felle kleuren om het aantrekkelijk te maken. Maar ik heb ook aan de duurzaamheid gedacht. Zodat ik het ook later weer kan gebruiken. Ook vind ik dat ik telkens gegroeid ben ik het maken van de ganzenborden. Ze zijn steeds mooier, handiger en juister uitgewerkt naarmate de stages vorderde. Ook op dit ganzenbord heb ik veel lovende kritieke gekregen van andere kleuterjuffen in mijn stageschool.

Decor voor het poppenspel:


Voor mijn poppenspel heb ik zelf een decor gemaakt om in de poppenkast te hangen. Ik heb een latje laten maken dat ik op de deurtjes kon bevestigen en daar het blad aangehangen. Ik heb gezorgd dat het stevig was zodat het niet te snel stuk kan gaan. Hier heb ik met waterverf gewerkt en ik heb gemerkt dat dit ook een heel dankbaar en tijdbesparend materiaal is om mee te knutselen.
Tijdens het poppenspel heb ik weer geoefend op het gebruiken van mijn stemmetjes en intonatie. Naar mijn mening ging het al vlotter dan de vorige stages en had ik er ook meer plezier in. Volgens mijn mentor hadden ook de kleuters er plezier in. Dit is altijd fijn om te horen.

Dramatiseren van het verhaal door de kls:

Op deze foto's zie je de resultaten van mij stimulatie tot expressie met de kleuters tijdens het dramatiseren van het verhaal in de dramahoek. Eerst heb ik het bijbelverhaal met veel expressie en de nodige mimiek en stemmetjes proberen te vertellen. Daarna heb ik tijdens de kleuters hun spel, heb proberen te stimuleren tot zekf het gebruiken van hun mimiek en expressie. Ik vind dat dat redelijk gelukt is.


Expressief vertellen:
Tijdens deze stage was het ook weer belangrijk dat ik tijdens het vertellen van verhalen mijn expressie, mimiek, stemmetjes, lichaam en intonatie gebruikte. Ook moest ik proberen om op mijn tempo en volume te letten. Tijdens deze stage had ik het gevoel dat het vertellen heel goed ging. Bij elk verhaal waren de kleuters betrokken (ook volgens mijn mentor). Ik heb echt mijn best gedaan om de nodige mimiek, expressie, stemmetjes,... te gebruiken. Ik had werkelijk het gevoel dat ze er helemaal in op gingen en ze er na ook nog wisten waarover het ging. Dat gaf me toch een beetje voldoening. Ik vertel namelijk heel graag en als je dan positieve reacties daarop krijgt is dat heel fijn.

Dansexpressie 'rovers':
Bij deze les heb ik geprobeerd de kleuters zoveel mogelijk te stimuleren om te bewegen als rovers. Dit heb ik gedaan door voor we begonnen aan de les eerst eens enkele bewegingen te zoeken samen met hen. Nadat ik deze had voorgedaan met de juiste mimiek en expressie waren de kls aan de beurt. En ik verschoot dat er echt al enkele kleuters waren die de bewegingen goed konden nadoen en zelf de gepaste mimiek gebruikte (bv. sluw kijken als een rover). Ook heb ik ze gestimuleerd om echt naar de muziek te luisteren en dan daarop te bewegen. Tot slot heb ik zelf muziek gemaakt op instrumenten. Ik moest daarvoor goed nadenken over welke sfeer ik wilde creëren en deze verklanken met de instrumenten. Hiervoor moest ik me goed inleven en proberen aan te voelen hoe ik moet spelen. Dit was toch wel een leerrijke les op muzische vorming.

Verklanken van het bijbelverhaal:
Tijdens deze stage kregen we ook de opdracht om muzikale momenten in te lassen. Eén daarvan was het muzikaal verklanken van mijn bijbelverhaal. Ik moet toegeven dat ik schrik had net voor ik aan deze activiteit ging beginnen. Dit kwam omdat ik dacht dat de kleuters 'wild' gingen worden van de vele instrumenten en er constant gingen aan prullen. Maar omdat ik met die gedachte zat heb ik van in het begin goede afspraken gemaakt. Met resultaat dat het voor mij en mijn mentor een geslaagde les was. Ik heb er voor kunnen zorgen dat elk kind zich heeft kunnen uiten met een muziekinstrument, dat ze betrokken waren, dat ze echt geluisterd hebben naar de intrumenten en zelfs zochten naar het juiste instrument bij de juiste emotie. Ik kan dus besluiten dat ik de kls heb kunnen stimuleren tot actief exploreren met de instrumenten en gericht te luisteren. Ook ik zelf ben gegroeid door deze activiteit aangezien ik zelf goed moest luisteren en 'voelen' welk instrument bij welke emotie/wel gevoel paste en hoe ik het bespelen zou kunnen laten noteren.

Zelf een tekst geschreven op een lied:

Voor deze stage heb ik me nog eens gewaagd aan het zelf schrijven van een tekst op een bestaande melodie. Ik vond het fijn toen mijn mentor zei dat ik een mooi liedje had gemaakt. Ik vond het namelijk niet simpel om een tekst te vinden die exact overeenkwam met de bestaande noten er boven. Ik moest goed luisteren en kijken naar de lettergrepen en aanvoelen of het totaal wel klopte. Ik kan dus zeggen dat mijn gevoel voor ritme gevolueerd is tegenover voor ik aan de opleiding begon.
Toen ik uiteindelijk mijn muzikaal moment ging doen, had ik wel weer een beetje zenuwenen en schrik. Ik begin namelijk altijd met een bang hartje aan het zingen in de klas. Maar eens ik begonnen was, ging dat snel voorbij. De kleuters waren namelijk heel enthousiat en enkele zongen zelf al na de eerste keer mee met mij. Ook bleek het dat ik voor de 'juiste' muzikale 'spelletjes' gekozen had bij mijn lied. Als oefening heb ik enkele dagen er voor het lied eens goed doorgezongen bij mij thuis en de intro op mijn blokfluit geoefend. Dit is zeker nodig wil ik in de klas het lied juist aan kunnen brengen.

Stage module 2.1 en 2.2 'lekker eten en Sinterklaas'

Dit waren de allereerste twee stages aan het begin van het 2de jaar. Ik stond deze stages bij de 3-jarigen in het Heilig Hart in Heverlee.

Deze stage heb ik gemerkt dat ik op beeldend vlak gegroeid ben en veel tips uit de lessen beeld heb toegepast (zie popjes). Deze zijn namelijk snel te maken en worden graag gezien bij de kleuters. Ik heb ook de kleuters gestimuleerd om beeldend te werken en met verschillende materialen en technieken (zie blikvanger). Ze mochten de blikvanger namelijk zelf versieren met de aangeboden materialen. Ook heb ik gebruik gemaakt van versjes en dit versje heb ik visueel gemaakt en daarna de prenten opgehangen in de onthaalhoek. Ik verschoot er van hoe snel de kleuters mee waren bij het versje. Ik vond het dan ook fijn dat ik de kleuters dit had kunnen bijbrengen. Ook heb ik zelf een ganzenbord gemaakt op stevig karton en ook hier heb ik tips uit beeld opgevolgd. Ik heb felle kleuren gebruikt en het bord erna gevernisd. Dit is namelijk aangenamer voor de kleuters. Bij de rode draad heb ik gebruik gemaakt van de deurtjes die de kleuters zelf konden opendoen. Dit namelijk iets dat de jongere kleuters nog graag doen. Wel had ik deze nog mooier kunnen versieren.

Het ganzenbord:

Rode draad en prenten bij het versje:

Blikvanger:

Alternatief vertellen:

Bij het alternatief vertellen moet ik zeggen dat ik nog redelijk zenuwachtig was. Het was namelijk de eerste keer dat ik dat deed en ik was nog een beetje onzeker. Maar één keer dat ik bezig was vond ik het wel fijn. Alleen was het geen gemakkelijke beer om te hanteren en had ik hier beter een andere gebruikt. En volgens mij was hier mijn mimiek ook een beetje minder door het ongemakkelijke gevoel in het begin. Maar ik heb wel geleerd dat kleuters deze soort vertelling heel fijn vinden en ik heb me dan in volgende stages herpakt en de werkpunten van hier meegenomen en proberen weg te werken. Voor het alternatief vertellen heb ik ook zelf een oventje gemaakt en een schortje voor mijn beer genaaid.

Ik heb deze stage ook regelmatig een verhaaltje verteld en steeds er op gelet dat ik dit met de nodige expressie, mimiek, intonatie en stemmetjes deed. Wel had ik als werkpunt dat ik soms niet te snel en luid mag praten.

Tot slot heb ik ook nog een poppenspel gedaan met de handpoppen van Sint en Piet. Ik heb dit boven een tafeltje gedaan en met de nodige attributen. Het poppenspel ging over de Sint die verkouden de pakjes moest rondbrengen, maar door het niezen werd dat te gevaarlijk. Dus nam Piet de taak van de Sint over. Ik was eerst een beetje onzeker. Omdat ik de poppen toch niet zo gemakkelijk vond om te hanteren en ik schrik had dat ik niet steeds dezelfde stemmetjes ging gebruiken. Tijdens het poppenspel zag ik dat de kleuters betrokken waren en voelde ik me al meer op mijn gemak. Toch moest ik vaak opletten dat ik me niet verwarde met de stemmen. Ik vond het niet zo simpel om telkens het juiste stemmetje bij juiste figuur te blijven gebruiken. Mijn mentor vond dat ik het goed gedaan had, maar dat mijn verhaal nog grappiger en uitgebreider mocht. Dit nam ik dus mee naar de volgende stages, maar ook dat ze vond dat ik mijn stemmetjes goed gebruikt had en dat ik de poppen goed kon hanteren.

Stage module 2.3 'rollen rijden botsen'

Stage bij de 2.5-jarigen:

Ik heb het gevoel dat ik tijdens deze stage toch wel gegroeid ben op het vlak van muzische vorming. Deze stage was het namelijk belangrijk dat we al onze muzische vaardigheden inzetten. Aangezien peuters heel veel nood hebben aan expressie, mimiek, liedjes, versjes, verhaaltjes,...enz. Zij moeten namelijk zelf ook muzisch kunnen groeien. En het was de bedoeling dat we hen stimuleerde om muzisch bezig te zijn (bv. door liedjes en versjes).

Ik heb geprobeerd om elke dag bij de vaste rituelen, opruimmomenten, stiltemomenten en tussendoor om liedjes en versjes te gebruiken. In het begin/ de eerste dagen vond ik het nog moeilijk om zo plots en heel vaak te beginnen zingen of versjes op te zeggen. Maar na de eerste dag heb ik mezelf herpakt en ben ik toch meer liedjes beginnen zingen en versjes te gebruiken. Dit heeft zicht de dagen er op nog meer geëvolueerd aangezien ik merkte dat de kleuters het heel fijn vonden dat ik zong. En omdat ik ze daar heel rustig mee kreeg. Ook ben ik er in geslaagd om de kleuters de versjes te doen meezeggen. Ik heb zelfs enkele keren gemerkt dat enkele kleuters mijn mimiek probeerde na te doen. Dat vond ik geweldig om te zien. En toen had ik het gevoel dat toch een beetje mijn doelen bereikt had. Want ik heb kleuters kunnen stimuleren om mee te doen en ik heb mezelf kunnen overtuigen om meer te zingen.

Ik heb deze stage bij mijn rode draad en bij de inleidingen van mijn acitiveiten de klaspop 'Jules' heel vaak gebruikt.

Ik was dan ook blij dat we in het begin van dit jaar op creastage een 'poppenspelstage' hadden. Hier hebben we namelijk knuffels en bekpoppen juist leren hanteren. Alle tips die ik daar opgestoken heb (meebekken als Jules praat, hoofd mee bewegen, Jules de kleuters laten aankijken, tegen Jules praten door hem naast mij te houden en hem aan te kijken, een stemmetje gebruiken en dit altijd gebruiken, ...enz.) heb ik dan gebruikt tijdens het hanteren van Jules.

Eerst vond ik het nog vreemd om zo met Jules om te gaan en ik had schrik dat de kleuters het niet gingen geloven. Maar toen ik zag dat ze helemaal in mijn 'poppenspel met Jules' opgingen, was ik meteen gerustgesteld. De volgende dagen vond ik het zelfs heel fijn om samen met de kleuters en Jules in interactie te gaan. Ik heb namelijk gemerkt dat Jules een enorme hulp kan zijn bij het klasmanagement en hij werkelijk een meerwaarde gaf aan mijn onthaal en activiteiten. De kleuters waren sneller aandachtig en rustig. Ik vond het ook fijn dat ik een stemmetje mocht gebruiken en mijn eigen mimiek en expressie bij het praten tegen Jules en de kleuters. Ook tijdens het vertellen van verhaaltjes heb ik steeds mijn mimiek en expressie gebruikt. En volgens mij gingen de kleuters er helemaal in op aangezien ik soms de juiste reacties zag op hun gezicht en ze heel aandachtig waren.

Lessen Beeld

We hebben dit schooljaar weer vaak in het beeld-lokaal onze tijd moeten doorbrengen. Dit vond ik niet erg aangezien ik graag beeldend werk. Vooral tekenen en schilderen doe ik graag en dan nog liefst mooie detailwerken. In mijn eerste jaar heb ik me al enorm moeten aanpassen. Meneer Maes zei dat ik te perfectionistisch was en dat ik losser moest leren tekenen en kleuren. Ik moest leren meer op kleuterniveau te tekenen en werken. Dat heb ik dit jaar weer geprobeerd, vooral bij het maken van voorbeeldjes voor de kleuters. Alleen bij het maken van ganzenborden, gezelschapspelen en blikvangers kwam de perfectionist weer boven in mij. Dit kwam ook omdat ik vond dat dit hier mocht, want ik wil deze 'spelen, spullen' later ook nog kunnen gebruiken.

Tijdens de lessen beeld hebben we dit jaar weer heel veel tips gekregen. In module 2.3 heb ik vooral ontdekt hoe je met kosteloosmateriaal materialen kan maken voor in een tussendoortjeskoffer. We hebben geleerd hoe we eenvoudige muziekinstrumentjes, popjes,... kunnen maken. Ik vond het dan ook zeer handig en fijn dat ik weer wat bijgeleerd had op muzisch (beeldend en muzikaal) vlak.
Ook de tips die we kregen om onze materialen tijdens het project van de 'drie rovers' te maken, waren zeer handig. Na elke les heb ik voor mezelf in een apart 'beeld-schriftje' al deze ideeën en tips genoteerd zodat ik deze bij stages kon gebruiken en ook later in de klas.

Les beeld (17/12/2009)

Tijdens deze les moesten we allemaal samen met meneer Maes rond de lange rij met tafels gaan staan. Deze waren allemaal bedekt met grote witte bladen.
Daarna vertelde hij over eten en een feestmaal. En dat we van de tafel met witte bladen en mooie en heerlijke gedekte tafel gingen maken met een heerlijk feestmaal op. Hiervoor moesten we kiezen of we plakkaatverf of pandakrijtjes wilden gebruiken. Ik heb er voor gekozen om met de pandakrijtjes te werken.
Maar het draaide niet alleen om het beeldende, want we moesten ons ook inleven en fantaseren om op dingen te komen die we konden tekenen.
Eerst moesten we een naamkaartje tekenen, ten tweede moesten we bestek ( mes, vork, lepel, bord, glas...) tekenen, ten derde moesten we beslissen welke wijn we wilde en kregen we een flok verf, ten vierde moesten we onze tafel mooi versieren dus moesten we een tafelloper maken samen met je buren (klasgenoten die naast en voor je stonden), ten vijfde moesten we kiezen wat we gingen eten en dit in ons bord tekenen. Tot slot heeft meneer Maes nog een vrolijk muziekje opgezet en moesten we allemaal rond de tafels stappen/dansen en met een gekozen krijtje of penseel de tafel verder versieren op de muziek (door bv. stippen of krullen te tekenen).

=> Wat ik hieruit geleerd heb?
-Toen meneer Maes de opdracht gaf, leek het mij eerst niet zo fijn en had ik er niet veel zin in. Maar wanneer de opdracht vorderde begon ik het leuker en leuker te vinden. Het was fijn om zo te mogen tekenen. We kregen gewoon de opdracht wat we moesten tekenen en dan mochten we dit zelf invullen.
- Ik heb mezelf leren in de opdracht smijten. Ik kon nog creatiever zijn bij het tekenen, maar ik ben redelijk perfectionistisch en daardoor wilde het mooi tekenen. Dat was niet meteen de bedoeling.
-Tijdens het versieren op muziek heb ik geleerd om te 'versieren' op muziek. Ik heb geprobeerd goed te luisteren en dan op het ritme geprobeerd te versieren. Bij het versnellen en vertragen van het hand-in-hand rond de tafel lopen, heb ik geleerd me niets aan te trekken van wat de andere dachten. Want uiteindelijk deed iedereen 'gek' en was sdit een goede oefening om jezelf durven zijn.

Bezoeken van voorstellingen

Voorstelling op eigen niveau:

'The Sound of Music' (07/04/2010)

Op 7 april zijn Charlotte en ik samen naar de musical 'The sound of Music' gaan kijken in de Capitole in Gent.

Ik heb voor de deze voorstelling gekozen, omdat ik als kind echt gek was op de film. En vooral de liedjes vond ik mooi. Ik probeerde deze dan altijd mee te zingen. Ik vond het dus een unieke kans om nu de musical te kunnen gaan kijken. Volgens mij kent dan ook zogoed als iedereen het verhaal van zuster Maria die niet klaar is om het klooster al in te gaan en die zich als kindermeid bij de familie Von Trapp moet melden. Daar dompelt ze de kinderen terug onder met muziek en dans en wordt ze verliefd op Kapitein Von Trapp. En hij wordt uiteindelijk ook verliefd op haar. Het verhaal speelt zich af tijdens de oorlog.

Wat vond ik van de musical?
Ik vond het een hele mooie musical. Ik heb echt met open mond en grote zitten kijken en luisteren. Ik kon niet geloven dat die mensen zo goed kunnen zingen. Ik kon er niet van over. Ik heb werkelijk genoten van de hele musical en van elk muzisch aspect. Het beeld/decor was prachtig. De hele musical werd er van decor gewisseld (klooster, villa Von Trapp, weidse berglandschap, tuin Von Trapp,...). Het decor bestond uit grote decorstukken die in detail gemaakt en geschilderd waren en op een levensecht formaat. Alles van het decor was functioneel (deuren die opende,..) en kwam op de perfecte momenten ten tonele (of werd omgedraaid). Ik kon niet geloven dat ze zo een imposant decor zo snel en bijna geluidloos konden installeren op zo een korte tijden. Ook de belichting was steeds perfect gekozen (buiten op het zwarte doek vond ik de belichting een beetje overbodig). Om het gras te bekomen, werd er een groen licht op de grond geschenen. En als achtergronden werden vaak foto's van landschappen geprojecteerd. Het geheel was compleet, af en leek net echt. Wanneer het nacht werd, werd ook de achtergrond donkerder. En zelf achter de grote decorstukken (klooster) hebben ze nog wolkenachtergrond gezet. Ze hebben dus aan elk detail gedacht. Wanneer er iets gewisseld moest worden, kwam er een zwart doek.

Naast het overweldigende en prachtige decor. Waren er natuurlijk de prachtige stemmen en muziek. Ik stond versteld van de prachtige stemmen, de hoogtes die ze aankonden en dat men zo lang al zingend kan 'vertellen'. Ook was er een orkest die de zangers begeleide. Naast de zang en muzikale begeleiding van het orkest waren er ook nog de extra geluiden die het verhaal en de gebeurtenissen nog sterker maakte. Er waren bijvoorbeeld bliksemschichten en donderslagen en deze leken net echt door de sterkte van het geluid en de juiste belichting.

In deze musical zaten dus alle muzische onderdelen. Er zat muziek, zang, beeld, decor, dans, beweging en drama in. Het was een overweldigend en prachtig totaalpakket.
Net voor de musical ben ik door Charlotte haar gepush op Koen Crucke afgestapt en heb hem gevraagd of we op de foto mochten met hem (zie foto).

Ik heb werkelijk genoten van deze musical en volgens mij hebben deze mensen op en achter de schermen een lange weg moeten afleggen om tot dit resultaat te komen. Maar allen hebben ze hun talenten gebruikt (zang, decor opbouwen,...). Dit is iets wat wij ook moeten doen op stage en ook zoals de spelers zeer expressief zijn en onze gevoelens op alle mogelijke manieren leren te uiten (zang, mimiek,...). Deze musical was ook zeker geschikt voor kinderen omdat er zelf ook kinderen in mee speelde en het een mooi verhaal op zich is.

Voorstelling op kleuterniveau:
De lopende lijn (4+)

Op 13 februari ben ik naar de kindervoorstelling 'de lopende lijn' gaan kijken in het cultureel centrum van Hasselt.

Ik heb deze voorstelling gekozen omdat de informatie op het internet over deze voorstelling me aansprak. Het leek me echt voorstelling op niveau van kleuters met een speels karakter.

De cast bestond uit twee mannelijke dansers en een danseres. Het decor wisselde bijna constant doorheen de voorstelling. Het was dus zeer dynamisch. Het bestond uit kartonnen rollen die de dansers oprolde en uitrolde, belichting (speciale effecten), muziek, geluiden en de bewegende witte 'lopende lijn'. Met de kartonnen rollen en lichteffecten werden er precies bepaalde plaatsen gecreëerd (bv. kasteel).

De voorstelling draaide helemaal rond de 'lopende lijn', de drie dansers, het decor en de muziek. De dansers reageerde op de 'lopende lijn' en de muziek. Ze deden dit door de hele voorstelling te dansen en met het decor te spelen. Soms dansten er een danser solo, dan dansten ze in duet of in trio. De dansers waren volgens mij heel professionele dansers. Ze konden namelijk mooi samen, synchroon bewegen. De 'lopende lijn' leek geprojecteerd, maar toen hefte één van de dansers de lijn op en leek de lijn van een soort stof te zijn. De dansers kwamen ten tonele en verdwenen soms weer. Vaak waren de reacties van de dansers op de lijn grappig. Ze dansten voornamelijk, maar maakten ook gebruik van grappige mimieken en bewegingen. Deze leidden tot gelach bij de kinderen in de zaal.

Naar mijn mening vonden de meeste kinderen in de zaal het een fijne tentoonstelling. Ik heb vaak kinderen horen lachen en vele reacties gehoord. De jongen in de zetel naast mij zei regelmatig iets tegen zijn papa over de voorstelling en het jongetje voor mij zei regelmatig dingen luidop (" o oow"; "ik word er helemaal gek van, papa"). Niet alleen de kinderen in de zaal hebben genoten. Ook ik heb genoten van deze voorstelling. Ik moest zelf soms lachen. En ik vond de muziek, speciale effecten en het steeds wisselende decor heel origineel gevonden en een meerwaarde aan de voorstelling. Uiteindelijk leek alles rond de 'lopende lijn' te draaien. De hele dansact van de dansers was gebasseerd op de 'lopende lijn'.
Na de voorstelling wist ik niet goed of er een echte verhaallijn in zat. Ik ben dan recensies beginnen zoeken en daaruit bleek dat je 'de lopende lijn' (de voorstelling zelf) kan interpreteren hoe je wil. De kinderen mochten er in zien wat ze wilden. Maar het kon zijn dat een danser en de danseres een koppel waren, maar de andere ook verliefd was op haar. En dat de twee dansers haar het hof wilden maken en dat zij hen een beetje aan het lijntje hield.

Ik heb ontdekt dat dans en kinderen een goede combinatie zijn. De kinderen waren namelijk dol op de manier waarop ze bewogen en op de speciale en grappige effecten. En ze moesten vaak lachen met de manier waarop de dansers reageerden. Uit deze tentoonstelling ga ik onthouden dat kinderen een zwak hebben voor speciale effecten en de manier waarop mensen hierop reageren. Dit kan ik namelijk nog gebruiken op stages.

De 3 rovers (18, 19 en 22 maart 2010)

'De 3 rovers'

Op 18 maart vond onze eerste samenkomst voor het nieuwe MUVO-project 'De 3 rovers' plaats. Eerst kregen we als input de video 'de 3 rovers' te zien zonder ervoor veel uitleg gekregen te hebben. Deze video ging over een weeskindje dat overvallen was in een koets opweg naar het weeshuis. De drie rovers dachten dat ze rijk was en wilden haar beroven. Maar zij had niets en de rovers wilden vertrekken. Maar toen deed ze alof ze rijk was en de rovers namen haar dan toch maar mee. Vanaf toen leefden ze bij de drie rovers in hun hol/grot. Daar leerden ze hen zelfs lezen en schrijven. En uiteindelijk maakte ze van de woeste rovers lieve rovers. En gingen ze naar het weeshuis om de stoute 'tante' te verjagen en de weeskinderen te redden.

Nadat we de video gezien hadden moesten we in groepjes op grote flappen behangpapier schrijven wat we onthouden hadden van de film (Wie? Wat? Waar? Wanneer? Hoe? ...). Daarna moesten we op onze flap omcirkelen wat we konden gebruiken voor een voorstelling en activiteiten met 5-jarigen kleuters. Vervolgens heeft mevrouw Kerkhofs het prentenboek van de drie rovers (lemniscaat) verteld en hierna hebben we op het bord samen met de lectoren onze omcirkelde woorden besproken en genoteerd. Hierna moesten we bedenken hoe we de film 'de drie rovers' in vier klassen konden uitwerken. Uiteindelijk kwamen we op het idee om in elke klas een stuk van de film uit te werken (spelen in het weeshuis, werken in het weeshuis, grot en het bos) en er voor de voorstelling te doen. Nadat we onze ideeën gegeven hadden kregen we een half uur pauze. Na de pauze moesten we in de spiegelzaal verzamelen. Daar moesten we kiezen bij welk groepje we wilden. Met dat groepje moesten we dan beginnen brainstormen over de activiteiten (dat we in de klas en buiten) wilden doen als we niet in de groep van de voorstelling zaten. Deze activiteiten moesten we op een flap schrijven samen met de materiaallijst. Deze materialen moesten we dan de dag erna bijhebben.

Op 19 maart, de dag erna, hebben we dan de hele dag in ons groepje aan de activiteiten en de materialen ervoor gewerkt. We hebben lesvoorbereidingen gemaakt en verschillende materialen zitten knutselen (parels, brief, ...). Rond 15u30 moesten we al weer opruimen en net daarvoor hebben we ons roverslied ingeoefend. Om 16u00 moesten we dan al onze materialen gaan klaarzetten in het Paveljoentje. En tot slot hebben we rond 16u45 de hele voorstelling en ons roverslied (link:http://http//www.youtube.com/watch?v=kUv5YN5j05g) eens geoefend.

Op 22 maart, de dag van de voorstelling, moesten we half 8 in het Paveljoentje zijn om alles te gaan klaarzetten voor de voorstelling en de activiteiten in de klassen. Rond 8u30 begon dan de voorstelling voor de kleuters. Na de voorstelling moesten we snel alles gaan klaarzetten en onze activiteiten in de klas begeleiden. Na de speeltijd moesten we dan buiten onze acitiveiten begeleiden. En rond de middag zat onze dag met de kleuters er op.

















=>Wat heb ik geleerd uit dit Muvo-project?

-dat samenwerken wikken en wegen is. Je moet rekening houden met alle leden van de groep. Ik heb dit steeds proberen te doen, ik heb mijn mening durven geven en taken op me genomen.
-ik heb voor een grote groep kleuters durven 'acteren' en zingen.
-tijdens de activiteiten in de klas heb ik gemerkt dat je kleuters goed kan stimuleren tot het gebruiken van de juiste expressie en mimiek (nadoen van rovers).
-dat kleuters enorm genieten van een muzisch project (muziek, drama, beeld en beweging in één voorstelling).

Bezoek Mukha (16/03/2010)

MuKHA

Op 16 maart 2010 werden we met zijn allen (2 bako) verwacht in het MuKHA (Het museum van hedendaagse kunst Antwerpen). Hier kregen we een interessante, speelse, vlotte en interactieve rondleiding van onze goede gids Leen.

Het doel van dit muzeumbezoek was dat we zouden kennismaken met de manier waarop de gidsen van het museum kleuterklassen begeleiden/rondleiden in het MuKHA. Zo kregen we een beeld van hoe je een museumbezoek met kleuters kan aanpakken. Dit kan later altijd nog handig zijn voor als we zelf eens een museum willen gaan bezoeken met ons klasje.

Bij het binnenkomen kregen we meteen een sticker en werden we in groepjes per gids meegenomen. Wij hadden het voorrecht om eerst in 'het Salon' te mogen gaan zitten. Deze plaats is bedoeld om kinderen op te vangen, te amuseren en om er rustig te kunnen nadenken over het museum en de kunstwerken.

Onze gids Leen ging samen met ons net zo tewerk als ze met kleuters zou doen (soms een beetje meer op ons niveau bv. bij de voorwerpen). In 'het Salon' toonde ze namelijk een voorwerp en wij moesten om beurt een visueel kenmerk van dit voorwerp geven. Hierna moesten we een associatie zoeken en daarna een ruimere associatie.
Na dit spel moesten we nadenken over kleuters en kunst. Hoe we dat zagen en wat onze mening was over 'kleuter en kunst'. Leen liet dit alles in het midden en ging er na de rondleiding weer op terugkomen. Vervolgens zijn we dus weer naar beneden gegaan om de rondleiding in het museum te starten. Daar moesten we meteen een trein maken en onze ogen sluiten. Onze gids nam ons zo mee op pad door het MuKHA. Erna hebben we besproken wat we tijdens deze wandeling voelde, hoorde, enz. Ik had een vreemd gevoel, hoorde overal geluiden, rook op een bepaald moment hout en merkte dat het plots precies donkerder werd. En ik moest de persoon voor mij blindelings leren vertrouwen aangezien we die met onze ogen dicht moesten volgen in een omgeving die we nog niet verkend hadden. Hierna gingen we dezelfde weg terug, maar dan niet meer blind. Ik was toen aangenaam verrast toen ik ontdekte wat ik ervoor allemaal opgemerkt had. Hierna moesten we allemaal rond een kunstwerk gaan staan. Het werkelijke kunstwerk bevond zich onder een glazen 'bak'. Het kunstwerk zelf waren verschillende stenen die verspreid lagen over drie rijen. Elke steen stelde een ander soort voedsel voor. Maar omdat er bij elke steen de naam bijlag van het te associëren voedsel was het moeilijk om nog verder te associëren. Maar onze gids zei wel dat je bij kleuters sterk kan fantaseren met de zintuigen. Ze bijvoorbeeld laten doen alsof ze allemaal dingen ruiken, proeven, voelen,... en ze laten voordoen en formuleren hoe dat volgens hun zou voelen, ruiken en smaken. Hierna gingen we in een kring staan en werd er een voorwerp (flubberbal) doorgegeven. We moesten dan elk doen alsof we heel erg verlangde naar dat voorwerp en dat verlangen moest sterker worden bij de personen op het einde van de kring. Daarna haalde onze gids er een boek bij met figuren op elke pagina. Maar er was in elk figuur een groot gat waar we ons gezicht konden insteken en dan moesten we elk die afgebeelde figuur nadoen met onze mimiek (zonder geluid). In dat boek kwamen drie dieren voor. Een spin, vleermuis en rat. Met deze drie dieren in ons achterhoofd trokken we naar het volgende kunstwerk 'een kooi' (zie foto). Dan zegt onze gids plots "hé, horen jullie dat ook? Ruik je dat ook?". Eerst begreep ik het niet, maar toen begreep ik dat ze wilde dat wij ons zouden inleven en reageren. Dat deed ik dan ook na een lichte aarzeling. Want ik vond het eigenlijk wel een beetje vreemd om zo te doen. Vervolgens werd Inneke tot kunstenaar gemaakt met een grote bril op en mochten we haar verschillende vragen stellen over het kunstwerk met de fictieve dieren in. Hierna werd onze groep nog eens in twee groepen gedeeld. De ene groep kreeg een voelzakje en ons groepje kreeg een caleidoscoop. Met ons groepje moesten we dan een kunstwerk zoeken dat bij onze caleidoscoop paste en een versje schrijven. Zodat het andere groepje het kunstwerk sneller zou kunnen vinden. Het andere groepje moest het voorwerp in het voelzakje raden en er een kunstwerk rond zoeken en het uitbeelden zodat wij het sneller zouden vinden. We kregen elk 10 minuten om door heek het muzeum op zoek te gaan en hierna moesten we het dan voorstellen.

Tijdens het zoeken van het kunstwerk had ik al meteen twee kunstwerken die ik meteen zou associëren met de caleidoscoop. En met het schrijven van het versje kwamen het idee en de eerste regel van mij. En ook de volgende regels heb ik bijna allemaal gevonden. Dit gebeurde eigenlijk heel snel. Door de input van de kunstwerken en ons voorwerp, kwamen die regels precies als vanzelf. Dat vond ik wel grappig, want ik ben namelijk niet het type dat gemakkelijk kan dichten. Dit was dus een aangename verrassing voor mezelf. Tijdens het voorstellen was ik dan ook diegene die het versje expressief moest voordragen. En Leen, onze gids, vond dat ik dat heel vlot en expressief gedaan had. Dit vond ik wel fijn om te horen.

Vervolgens moesten we per twee gaan staan. Eén van de twee werd geblinddoekt en de andere moest de 'blinde' begeleiden tot aan een kunstwerk. Bij het kunstwerk moesten we dan met onze ruggen tegen elkaar gaan zitten. Diegene zonder blinddoek zag het kunstwerk en de andere niet. Dus moest de persoon zonder blinddoek (Charlotte) het kunstwerk beschrijven en ik tekenen wat zij zei.
Dit vond ik heel vreemd. Je wist niet goed waar te beginnen en wat ze zei waren zo rare en grappige dingen. Uiteindelijk na de vergelijkende test viel het resultaat nog mee. Het was eens fijn om te doen en grappig om alle andere resultaten te zien. Ook heb ik hieruit geleerd dat het moeilijk is om zomaar te tekenen wat je hoort aangezien je het juist wil tekenen.

Tot slot zijn we allemaal samen terug naar 'het Salon' gegaan. Daar hebben we onze rondleiding besproken. We moesten onze meningen er van geven en Leen vroeg ons hoe we nu dachten over kleuter en kunst. Of we na de rondleiding vonden dat het kan om kleuters met kunst in contact te brengen. Dit had ze voor de rondleiding ook gevraagd en na de rondleiding viel het op dat plots iedereen vond van wel. Ik vond dat al van in het begin. Het hangt gewoon af van de aanpak van de KO of gids. En aangezien kleuters nog heel veel fantasie hebben, vind ik het zelfs een echte aanrader om eens te doen. Ze vroeg ons ook hoe we het zelf zouden aanpakken en wat we van haar rondleiding vonden en wat we zoal geleerd hadden.

=> Wat ik geleerd heb van dit museumbezoek?
Ik heb geleerd dat je zeker ook met een kleuterklas een museum kan bezoeken. Je kan dan één van de vele goede opgeleide gidsen vragen, maar je kan dit evengoed zelf doen al leidster. Zolang je het maar speels aanpakt en de kleuter vrij laat denken, fantaseren en hen hierin stimuleert. Ze moeten het gevoel hebben dat alles juist is wat ze zeggen. Maar ik heb nog meer geleerd. Dat ik me in een museum moet openstellen voor alles, dat alles wat je denkt/denkt te zien ook kan rn dat je bij alle kunstwerken vrij kan associëren en fantaseren. Ook heb ik tijdens de rondleiding geleerd om me ook in een museum expressief te durven uiten, mijn mimiek en fantasie te durven gebruiken en me er niet voor te schamen. Tot slot vond ik dat de samenwerking met de groepsleden heel aangenaam was en vind ik dat we allemaal ons best gedaan hebben om zo creatief mogelijk te denken.

Sintfeest organisatie (27/11/2009)

Sintfeest organisatie:

Binnen MUVO kregen we de opdracht om een Sintfeest te organiseren met heel BAKO 2. Dit Sintfeest moesten we dan op het einde van de eerste week van december voorstellen/doen voor de kleuters van de basisschool 'Heilig Hart Heverlee'. Deze voorbereidingen vonden plaats in de spiegelzaal. Uiteindelijk hebben we allemaal blesloten een grappig toneeltje op te voeren. De hoofdpiet was namelijk gevallen en had daardoor zijn geheugen verloren. Hierdoor maakte hij heel veel fouten en deed hij grappige dingen. Hij gaf een stok i.p.v. de staf aan de Sint, enz. We werden deze dag dan ook ingedeeld in groepjes en elk groepje werkte aan een bepaald deel van het toneeltje. Zo was er een groep die regisseerde, een groep die de pietendans deed, een groep die de staking deden,... enz. Ik heb meegedaan met de groep die de fouten moesten zoeken die de hoofdpiet ging maken.
Maar spijtig genoeg heb ik de week erna niet meer kunnen meewerken aan dit groots MUVO-project. Dit wegens ziekte. Dit vond ik zeer jammer, want ik had veel zin om dit project mee op poten te zetten met alle andere studenten. Toch heb ik van die ene dag ook dingen bijgeleerd, namelijk dat ik mezelf moet zijn en niet verlegen moet zijn. En dat zingen en dansen heel belangrijk zijn voor kleuters. Niet hoe goed je danst en zingt, maar wel dat je het durft doen en veel expressie gebruikt.
Aangezien de aanwezigheden verplicht waren, heb ik ter compensatie per gemiste halve dag een extra kleutervoorstelling moeten volgen.
Deze voorstellingen zal ik hieronder kort bespreken.

Voorstellingen:

Ik ben nog naar vier extra voorstellingen moeten gaan kijken omdat ik bij het Sintfeest maar één dag heb kunnen meewerken. Ik kon de daaropvolgende dagen namelijk niet aanwezig zijn omdat ik ziek was. Eerst dacht ik 'o nee, waar ga ik nu nog zoveel kleutervoorstellingen vinden' maar ik vond er al snel vier tijdens het krokusfestival in het ccha. En als ik erop terugkijk, vond ik het niet erg om deze voorstellingen te gaan kijken. Want van de meeste heb ik genoten en ik heb zelf dingen bijgeleerd en ga dingen onthouden (bv. technieken) die ik later misschien nog ga kunnen gebruiken in de kleuterklas. Tijdens dat krokusfestival in het 'ccha' heb ik op het vlak van 'beeldend werken' zelfs nog iets bijgeleerd. Want bij het onthaal zat namelijk 'Sandrine Lambert' een schrijfster die voor de uitgeverij Clavis in Hasselt werkt. En zij toonde daar haar techniek van hoe ze haar prenten in haar boekjes maakt.

1. Barocco (5+)

Op 14 februari 2010 ben ik in het cultureelcentrum van Hasselt (ccha) naar de kleutervoorstelling 'Barocco' gaan kijken. Ik heb voor deze voorstelling gekozen omdat de foto en tekst mij aanspraken op de site. Ik was benieuwd hoe ze dans, muziek en beelden rond de Barocstijl gingen combineren en aantrekkelijk maken voor kinderen.

De voorstelling duurde 50 minuten. Tijdens deze 50 minuten kreeg ik een hele dansvoorstelling te zien in een sprookjesachtig decor met de gepaste muziek. Het waren twee vrouwelijke danseressen en één van de twee vrouwen zong af en toe tijdens de voorstelling. Aan het begin van de voorstelling was het decor (gordijnen uit dunne slierten en speciale ondergrond) nog wit en zag ik niets anders. Toen kwam er plots een 'doorzichtige bol' op wieltjes aangereden en hoorde ik een stem die vertelde waarover het verhaal ging gaan en hoe het begon. Pas op het einde van de voorstelling had ik door dat de stem vanuit de 'bol' kwam. Nadat de stem stopte met vertellen en het licht in de 'bol' uitging werden er bellen op het decor geprojecteerd en kwam er een danseres tevoorschijn. Zij danste en probeerde al dansend en op de muziek de bellen stuk te prikken. Kort daarna kwam ook de tweede danseres te voorschijn en deed ze mee met de eerste. Bij het komen van de bellen en de danseres hoorde ik veel kls 'ooh' zeggen. Nadat de bellen wegwaren dansten ze nog even synchroon verder en toen het geluid van de wind kwam, zag je ze door het decor weglopen naar er achter. De rest van de voorstelling werden er telkens andere beelden geprojecteerd (fotogalerie, balzaal, spiegelzaal, tuinen... van een kasteel) en zag je de danseressen al dansend reageren op de beelden, muziek, geluiden en de vertelstem. De danseressen speelde in en met het decor (komen door geprojecteerde deur gestapt, spelen na wat de stem vertelt, reageren al dansend op de donderd,... enz.).

De hele voorstelling was gevuld met de muzische aspecten. Er zat dans, beeld en muziek in. En deze elementen werden vloeiend gecombineerd tot een geweldig mooie voorstelling met een sprookjesachtige sfeer en indrukwekkende dansprestaties. Ik vond het de moeite waard om te gaan kijken en aan de reacties ("wauw, kijk hoe mooi") van de kleuters te merken vonden zij dat volgens mij ook.

2. Dilly Dilly (4+)

Op 14 februari ben ik de voorstelling 'Dilly Dilly' gaan bekijken, de tweede voorstelling van die dag, in het cultureel centrum van Hasselt.
Ik heb deze voorstelling gekozen omdat het een kleutervoorstelling was en de informerende tekst me ook weer aansprak.

Het decor bestond uit een scherm, een hoge 'reddersstoel', planten, bloemen, een brede buis, herfstbladeren, gietertje, micro, klein stoeltje, een hoopje aarde en een kapstok met kleren aan. Ook werd er in de voorstelling gebruik gemaakt van muziek en videobeelden die op het scherm te voorschijn kwamen. En de hele voorstelling stond er maar één speelster op het podium. Zij entertainde de kinderen door grappige bewegingen te maken, geluidjes te maken met haar stem (bv. Zzzz) en het decor te betrekken in haar 'spel'. Over het algemeen deed ze vaak alsof ze dingen deed (bv. deed alsof ze hoog zong, zwom,...). Af en toe zei ze iets in de micro en voor de rest reageerde ze met haar lichaam (stem, bewegingen) op de muziek en beelden die op het scherm kwamen. Op een gegeven moment kwam er enge muziek, werd het donker, kwam er een maan met vleermuizen op het scherm en huilde ze als een wolf. Dat moment hoode ik een kleuter naast me zeggen:"Mama, ik heb bang.". Op het moment dat ze gek begon te dansen hoorde ik een andere kleuter zeggen: "die is gek geworden!".

Ik persoonlijk vond het de minstmooie voorstelling van alle voorstellingen die ik gaan kijken ben. Maar volgens mij vonden de kleuters het wel een leuke voorstelling. Ik vond dat er een 'verhaal' in miste, dat de vrouw niet zo goed 'speelde' en dat de geluiden en bewegingen die ze maakte/deed niet mooi waren. Het decor daarentegen vond ik wel mooi. Volgens mij vonden de kleuters dit wel een mooie voorstelling aangezien ik vaak opvallende reacties hoorde in het publoek. Maar ik denk ook dat net die rare geluiden en bewegingen die de vrouw maakte maakte de kleuters net aanspraken. En omdat er gebruik gemaakt werd van video, het decor soms wisselde en het gebruikte in haar 'opvoering'.

3. Het lelijke eendje (5+)

Op 15 februari ben ik naar de voorstelling 'Het lelijke eendje' gaan kijken. Ook deze voorstelling was in het cultureel centrum van Hasselt. Ik keek eigenlijk wel uit om deze voorstelling te zien aangezien ik toen ik klein was het sprookje van 'het lelijke eendje' heel mooi vond en nu nog steeds. Ik was benieuwd hoe men het sprookje in een voorstelling ging 'gieten'. Maar ook of ik het zou kunnen volgen, want het waren twee Deense vrouwen die de voorstelling gingen doen.

Het decor was een heel simpel zwart decor. Het was precies een decor voor een fluotheather. Zwarte doeken en een speelvlak bedekt met zwarte doeken. De twee vrouwen waren ook helemaal in het zwart buiten hun gezicht. En de figuren uit het lelijke eendje leken net echt. Het waren precies levensechte poppen/dieren. Ze hadden zoveel detail en waren zo mooi gemaakt. Ik had ze zo willen meenemen. De poppen hingen met draadjes vast aan houten stokjes zodat de twee vrouwen ze konden hanteren. Tijdens de hele voorstelling (45 minuten) werd er geen één woord gezegd. De hele voorstelling werd gevuld door het sprookje dat verteld werd door alleen met de poppen te spelen, de gepaste muziek en geluiden en enkele aanvullende voorwerpen.

Ik moet eerlijk zijn dat ik tijdens de voorstelling werkelijk ontroerd was en versteld stond. Hoe dat die twee Deense vrouwen de poppen konden hanteren. Ik kon het bijna niet geloven. Ze konden zo goed de emoties weergeven van de figuren door ze gewoon juist te hanteren. Ik ging helemaal op in de voorstelling. Ik was ook verdrietig wanneer het lelijke eendje dat was,... enz. Ik bleef geboeid van het begin tot het einde. Het had voor mij zelfs nog veel langer mogen duren. En volgens mij vonden ook de kinderen het de moeite waard. Ik hoorde de kinderen vaak reageren ("oooh, die is droevig") en tegen andere zeggen dat ze stil moesten zijn.

Ik kan besluiten dat ik van deze voorstelling veel geleerd heb. Ik ben volgens mij zelfs een beetje gegroeid op muzisch vlak. Ik heb echt de vrouwen zitten observeren en hoe ze de poppen hanteerde. Ik moest dan ook terug denken aan creastage en hoe we dat daar ook geleerd hadden. Ik ben na de voorstelling ook even gaan praten met de twee Deense vrouwen en zij vertelde mij dat ze heel lang moeten oefenen hebben om dit te kunnen. Ik heb hen tot slot gefeliciteerd en ik ben met een gevoel van verwondering de zaal buitengewandeld.

4. Zig Zag (3+)

Deze voorstelling ben ik gaan kijken op zondag 15 februari. Weer in het cultureel centrum van Hasselt. Ik heb deze voorstelling gekozen, omdat ik ook eens een voorstelling wilde zien voor de jongste kleuters. En omdat ik me afvroeg of deze voorstelling, van 35 minuten, met dans en videobeelden hen kon boeien. Ik dacht van wel, aangezien de voorstelling heel dicht bij hun belevingswereld ligt (leren stappen,...).

Het decor van de voorstelling was weer heel simplistisch. Er lag een lang en breed wit doek op de grond. In het midden van het doek (horizontaal) stond nog een doek maar dan rechtop gespannen en achter het doek was er een lege, zwarte ruimte.

Ook tijdens deze voorstelling kwamen alle muzische aspecten aan bod. Er was één danseres (dansen en bewegen) die beweegde op de muziek en al bewegend op de videobeelden reageerde die op het doek geprojecteerd werden. De danseres deed de hele tijd stap-, loop-, kruip- en valbewegingen na. Dit deed ze voor of achter het witte doen. Hierdoor werd er ook gewerkt met schaduwen. De kleuters zagen dan haar benen achter het witte doek stappen en haar bovenlichaam kwam er bovenuit. De belichting en muziek wisselden voortdurend om het juiste effect te bekomen. Ook werden er videobeelden geprojecteerd op het doek. Deze probeerde ze dan bijvoorbeeld te vangen (vlinder) of ze reageerde op de bewegende beelden door zelf gepast te bewegen.

Ik zelf vond het een speciale voorstelling. Ik had bewondering voor de danseres en heb geleerd dat je met je lichaam, bewegingen, muziek, herkenbaar thema en simpel decor jonge kleuters zeker kan boeien. Dit ga ik zeker onthouden voor later. Ik kan altijd proberen om later zelf in de klas of school zo een soort voorstelling proberen te benaderen en spelen.