Op 16 maart 2010 werden we met zijn allen (2 bako) verwacht in het MuKHA (Het museum van hedendaagse kunst Antwerpen). Hier kregen we een interessante, speelse, vlotte en interactieve rondleiding van onze goede gids Leen.Het doel van dit muzeumbezoek was dat we zouden kennismaken met de manier waarop de gidsen van het museum kleuterklassen begeleiden/rondleiden in het MuKHA. Zo kregen we een beeld van hoe je een museumbezoek met kleuters kan aanpakken. Dit kan later altijd nog handig zijn voor als we zelf eens een museum willen gaan bezoeken met ons klasje.
Bij het binnenkomen kregen we meteen een sticker en werden we in groepjes per gids meegenomen. Wij hadden het voorrecht om eerst in 'het Salon' te mogen gaan zitten. Deze plaats is bedoeld om kinderen op te vangen, te amuseren en om er rustig te kunnen nadenken over het museum en de kunstwerken.
Onze gids Leen ging samen met ons net zo tewerk als ze met kleuters zou doen (soms een beetje meer op ons niveau bv. bij de voorwerpen). In 'het Salon' toonde ze namelijk een voorwerp en wij moesten om beurt een visueel kenmerk van dit voorwerp geven. Hierna moesten we een associatie zoeken en daarna een ruimere associatie.
Na dit spel moesten we nadenken over kleuters en kunst. Hoe we dat zagen en wat onze mening was over 'kleuter en kunst'. Leen liet dit alles in het midden en ging er na de rondleiding weer op terugkomen. Vervolgens zijn we dus weer naar beneden gegaan om de rondleiding in het museum te starten. Daar moesten we meteen een trein maken en onze ogen sluiten. Onze gids nam ons zo mee op pad door het MuKHA. Erna hebben we besproken wat we tijdens deze wandeling voelde, hoorde, enz. Ik had een vreemd gevoel, hoorde overal geluiden, rook op een bepaald moment hout en merkte dat het plots precies donkerder werd. En ik moest de persoon voor mij blindelings leren vertrouwen aangezien we die met onze ogen dicht moesten volgen in een omgeving die we nog niet verkend hadden. Hierna gingen we dezelfde weg terug, maar dan niet meer blind. Ik was toen aangenaam verrast toen ik ontdekte wat ik ervoor allemaal opgemerkt had. Hierna moesten we allemaal rond een kunstwerk gaan staan. Het werkelijke kunstwerk bevond zich onder een glazen 'bak'. Het kunstwerk zelf waren verschillende stenen die verspreid lagen over drie rijen. Elke steen stelde een ander soort voedsel voor. Maar omdat er bij elke steen de naam bijlag van het te associëren voedsel was het moeilijk om nog verder te associëren. Maar onze gids zei wel dat je bij kleuters sterk kan fantaseren met de zintuigen. Ze bijvoorbeeld laten doen alsof ze allemaal dingen ruiken, proeven, voelen,... en ze laten voordoen en formuleren hoe dat volgens hun zou voelen, ruiken en smaken. Hierna gingen we in een kring staan en werd er een voorwerp (flubberbal) doorgegeven. We moesten dan elk doen alsof we heel erg verlangde naar dat voorwerp en dat verlangen moest sterker worden bij de personen op het einde van de kring. Daarna haalde onze gids er een boek bij met figuren op elke pagina. Maar er was in elk figuur een groot gat waar we ons gezicht konden insteken en dan moesten we elk die afgebeelde figuur nadoen met onze mimiek (zonder geluid). In dat boek kwamen drie dieren voor. Een spin, vleermuis en rat. Met deze drie dieren in ons achterhoofd trokken we naar het volgende kunstwerk 'een kooi' (zie foto). Dan zegt onze gids plots "hé, horen jullie dat ook? Ruik je dat ook?". Eerst begreep ik het niet, maar toen begreep ik dat ze wilde dat wij ons zouden inleven en reageren. Dat deed ik dan ook na een lichte aarzeling. Want ik vond het eigenlijk wel een beetje vreemd om zo te doen. Vervolgens werd Inneke tot kunstenaar gemaakt met een grote bril op en mochten we haar verschillende vragen stellen over het kunstwerk met de fictieve dieren in. Hierna werd onze groep nog eens in twee groepen gedeeld. De ene groep kreeg een voelzakje en ons groepje kreeg een caleidoscoop. Met ons groepje moesten we dan een kunstwerk zoeken dat bij onze caleidoscoop paste en een versje schrijven. Zodat het andere groepje het kunstwerk sneller zou kunnen vinden. Het andere groepje moest het voorwerp in het voelzakje raden en er een kunstwerk rond zoeken en het uitbeelden zodat wij het sneller zouden vinden. We kregen elk 10 minuten om door heek het muzeum op zoek te gaan en hierna moesten we het dan voorstellen.
Tijdens het zoeken van het kunstwerk had ik al meteen twee kunstwerken die ik meteen zou associëren met de caleidoscoop. En met het schrijven van het versje kwamen het idee en de eerste regel van mij. En ook de volgende regels heb ik bijna allemaal gevonden. Dit gebeurde eigenlijk heel snel. Door de input van de kunstwerken en ons voorwerp, kwamen die regels precies als vanzelf. Dat vond ik wel grappig, want ik ben namelijk niet het type dat gemakkelijk kan dichten. Dit was dus een aangename verrassing voor mezelf. Tijdens het voorstellen was ik dan ook diegene die het versje expressief moest voordragen. En Leen, onze gids, vond dat ik dat heel vlot en expressief gedaan had. Dit vond ik wel fijn om te horen. 
Vervolgens moesten we per twee gaan staan. Eén van de twee werd geblinddoekt en de andere moest de 'blinde' begeleiden tot aan een kunstwerk. Bij het kunstwerk moesten we dan met onze ruggen tegen elkaar gaan zitten. Diegene zonder blinddoek zag het kunstwerk en de andere niet. Dus moest de persoon zonder blinddoek (Charlotte) het kunstwerk beschrijven en ik tekenen wat zij zei. 
Dit vond ik heel vreemd. Je wist niet goed waar te beginnen en wat ze zei waren zo rare en grappige dingen. Uiteindelijk na de vergelijkende test viel het resultaat nog mee. Het was eens fijn om te doen en grappig om alle andere resultaten te zien. Ook heb ik hieruit geleerd dat het moeilijk is om zomaar te tekenen wat je hoort aangezien je het juist wil tekenen.
=> Wat ik geleerd heb van dit museumbezoek?
Ik heb geleerd dat je zeker ook met een kleuterklas een museum kan bezoeken. Je kan dan één van de vele goede opgeleide gidsen vragen, maar je kan dit evengoed zelf doen al leidster. Zolang je het maar speels aanpakt en de kleuter vrij laat denken, fantaseren en hen hierin stimuleert. Ze moeten het gevoel hebben dat alles juist is wat ze zeggen. Maar ik heb nog meer geleerd. Dat ik me in een museum moet openstellen voor alles, dat alles wat je denkt/denkt te zien ook kan rn dat je bij alle kunstwerken vrij kan associëren en fantaseren. Ook heb ik tijdens de rondleiding geleerd om me ook in een museum expressief te durven uiten, mijn mimiek en fantasie te durven gebruiken en me er niet voor te schamen. Tot slot vond ik dat de samenwerking met de groepsleden heel aangenaam was en vind ik dat we allemaal ons best gedaan hebben om zo creatief mogelijk te denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten