Sintfeest organisatie (27/11/2009)

Sintfeest organisatie:

Binnen MUVO kregen we de opdracht om een Sintfeest te organiseren met heel BAKO 2. Dit Sintfeest moesten we dan op het einde van de eerste week van december voorstellen/doen voor de kleuters van de basisschool 'Heilig Hart Heverlee'. Deze voorbereidingen vonden plaats in de spiegelzaal. Uiteindelijk hebben we allemaal blesloten een grappig toneeltje op te voeren. De hoofdpiet was namelijk gevallen en had daardoor zijn geheugen verloren. Hierdoor maakte hij heel veel fouten en deed hij grappige dingen. Hij gaf een stok i.p.v. de staf aan de Sint, enz. We werden deze dag dan ook ingedeeld in groepjes en elk groepje werkte aan een bepaald deel van het toneeltje. Zo was er een groep die regisseerde, een groep die de pietendans deed, een groep die de staking deden,... enz. Ik heb meegedaan met de groep die de fouten moesten zoeken die de hoofdpiet ging maken.
Maar spijtig genoeg heb ik de week erna niet meer kunnen meewerken aan dit groots MUVO-project. Dit wegens ziekte. Dit vond ik zeer jammer, want ik had veel zin om dit project mee op poten te zetten met alle andere studenten. Toch heb ik van die ene dag ook dingen bijgeleerd, namelijk dat ik mezelf moet zijn en niet verlegen moet zijn. En dat zingen en dansen heel belangrijk zijn voor kleuters. Niet hoe goed je danst en zingt, maar wel dat je het durft doen en veel expressie gebruikt.
Aangezien de aanwezigheden verplicht waren, heb ik ter compensatie per gemiste halve dag een extra kleutervoorstelling moeten volgen.
Deze voorstellingen zal ik hieronder kort bespreken.

Voorstellingen:

Ik ben nog naar vier extra voorstellingen moeten gaan kijken omdat ik bij het Sintfeest maar één dag heb kunnen meewerken. Ik kon de daaropvolgende dagen namelijk niet aanwezig zijn omdat ik ziek was. Eerst dacht ik 'o nee, waar ga ik nu nog zoveel kleutervoorstellingen vinden' maar ik vond er al snel vier tijdens het krokusfestival in het ccha. En als ik erop terugkijk, vond ik het niet erg om deze voorstellingen te gaan kijken. Want van de meeste heb ik genoten en ik heb zelf dingen bijgeleerd en ga dingen onthouden (bv. technieken) die ik later misschien nog ga kunnen gebruiken in de kleuterklas. Tijdens dat krokusfestival in het 'ccha' heb ik op het vlak van 'beeldend werken' zelfs nog iets bijgeleerd. Want bij het onthaal zat namelijk 'Sandrine Lambert' een schrijfster die voor de uitgeverij Clavis in Hasselt werkt. En zij toonde daar haar techniek van hoe ze haar prenten in haar boekjes maakt.

1. Barocco (5+)

Op 14 februari 2010 ben ik in het cultureelcentrum van Hasselt (ccha) naar de kleutervoorstelling 'Barocco' gaan kijken. Ik heb voor deze voorstelling gekozen omdat de foto en tekst mij aanspraken op de site. Ik was benieuwd hoe ze dans, muziek en beelden rond de Barocstijl gingen combineren en aantrekkelijk maken voor kinderen.

De voorstelling duurde 50 minuten. Tijdens deze 50 minuten kreeg ik een hele dansvoorstelling te zien in een sprookjesachtig decor met de gepaste muziek. Het waren twee vrouwelijke danseressen en één van de twee vrouwen zong af en toe tijdens de voorstelling. Aan het begin van de voorstelling was het decor (gordijnen uit dunne slierten en speciale ondergrond) nog wit en zag ik niets anders. Toen kwam er plots een 'doorzichtige bol' op wieltjes aangereden en hoorde ik een stem die vertelde waarover het verhaal ging gaan en hoe het begon. Pas op het einde van de voorstelling had ik door dat de stem vanuit de 'bol' kwam. Nadat de stem stopte met vertellen en het licht in de 'bol' uitging werden er bellen op het decor geprojecteerd en kwam er een danseres tevoorschijn. Zij danste en probeerde al dansend en op de muziek de bellen stuk te prikken. Kort daarna kwam ook de tweede danseres te voorschijn en deed ze mee met de eerste. Bij het komen van de bellen en de danseres hoorde ik veel kls 'ooh' zeggen. Nadat de bellen wegwaren dansten ze nog even synchroon verder en toen het geluid van de wind kwam, zag je ze door het decor weglopen naar er achter. De rest van de voorstelling werden er telkens andere beelden geprojecteerd (fotogalerie, balzaal, spiegelzaal, tuinen... van een kasteel) en zag je de danseressen al dansend reageren op de beelden, muziek, geluiden en de vertelstem. De danseressen speelde in en met het decor (komen door geprojecteerde deur gestapt, spelen na wat de stem vertelt, reageren al dansend op de donderd,... enz.).

De hele voorstelling was gevuld met de muzische aspecten. Er zat dans, beeld en muziek in. En deze elementen werden vloeiend gecombineerd tot een geweldig mooie voorstelling met een sprookjesachtige sfeer en indrukwekkende dansprestaties. Ik vond het de moeite waard om te gaan kijken en aan de reacties ("wauw, kijk hoe mooi") van de kleuters te merken vonden zij dat volgens mij ook.

2. Dilly Dilly (4+)

Op 14 februari ben ik de voorstelling 'Dilly Dilly' gaan bekijken, de tweede voorstelling van die dag, in het cultureel centrum van Hasselt.
Ik heb deze voorstelling gekozen omdat het een kleutervoorstelling was en de informerende tekst me ook weer aansprak.

Het decor bestond uit een scherm, een hoge 'reddersstoel', planten, bloemen, een brede buis, herfstbladeren, gietertje, micro, klein stoeltje, een hoopje aarde en een kapstok met kleren aan. Ook werd er in de voorstelling gebruik gemaakt van muziek en videobeelden die op het scherm te voorschijn kwamen. En de hele voorstelling stond er maar één speelster op het podium. Zij entertainde de kinderen door grappige bewegingen te maken, geluidjes te maken met haar stem (bv. Zzzz) en het decor te betrekken in haar 'spel'. Over het algemeen deed ze vaak alsof ze dingen deed (bv. deed alsof ze hoog zong, zwom,...). Af en toe zei ze iets in de micro en voor de rest reageerde ze met haar lichaam (stem, bewegingen) op de muziek en beelden die op het scherm kwamen. Op een gegeven moment kwam er enge muziek, werd het donker, kwam er een maan met vleermuizen op het scherm en huilde ze als een wolf. Dat moment hoode ik een kleuter naast me zeggen:"Mama, ik heb bang.". Op het moment dat ze gek begon te dansen hoorde ik een andere kleuter zeggen: "die is gek geworden!".

Ik persoonlijk vond het de minstmooie voorstelling van alle voorstellingen die ik gaan kijken ben. Maar volgens mij vonden de kleuters het wel een leuke voorstelling. Ik vond dat er een 'verhaal' in miste, dat de vrouw niet zo goed 'speelde' en dat de geluiden en bewegingen die ze maakte/deed niet mooi waren. Het decor daarentegen vond ik wel mooi. Volgens mij vonden de kleuters dit wel een mooie voorstelling aangezien ik vaak opvallende reacties hoorde in het publoek. Maar ik denk ook dat net die rare geluiden en bewegingen die de vrouw maakte maakte de kleuters net aanspraken. En omdat er gebruik gemaakt werd van video, het decor soms wisselde en het gebruikte in haar 'opvoering'.

3. Het lelijke eendje (5+)

Op 15 februari ben ik naar de voorstelling 'Het lelijke eendje' gaan kijken. Ook deze voorstelling was in het cultureel centrum van Hasselt. Ik keek eigenlijk wel uit om deze voorstelling te zien aangezien ik toen ik klein was het sprookje van 'het lelijke eendje' heel mooi vond en nu nog steeds. Ik was benieuwd hoe men het sprookje in een voorstelling ging 'gieten'. Maar ook of ik het zou kunnen volgen, want het waren twee Deense vrouwen die de voorstelling gingen doen.

Het decor was een heel simpel zwart decor. Het was precies een decor voor een fluotheather. Zwarte doeken en een speelvlak bedekt met zwarte doeken. De twee vrouwen waren ook helemaal in het zwart buiten hun gezicht. En de figuren uit het lelijke eendje leken net echt. Het waren precies levensechte poppen/dieren. Ze hadden zoveel detail en waren zo mooi gemaakt. Ik had ze zo willen meenemen. De poppen hingen met draadjes vast aan houten stokjes zodat de twee vrouwen ze konden hanteren. Tijdens de hele voorstelling (45 minuten) werd er geen één woord gezegd. De hele voorstelling werd gevuld door het sprookje dat verteld werd door alleen met de poppen te spelen, de gepaste muziek en geluiden en enkele aanvullende voorwerpen.

Ik moet eerlijk zijn dat ik tijdens de voorstelling werkelijk ontroerd was en versteld stond. Hoe dat die twee Deense vrouwen de poppen konden hanteren. Ik kon het bijna niet geloven. Ze konden zo goed de emoties weergeven van de figuren door ze gewoon juist te hanteren. Ik ging helemaal op in de voorstelling. Ik was ook verdrietig wanneer het lelijke eendje dat was,... enz. Ik bleef geboeid van het begin tot het einde. Het had voor mij zelfs nog veel langer mogen duren. En volgens mij vonden ook de kinderen het de moeite waard. Ik hoorde de kinderen vaak reageren ("oooh, die is droevig") en tegen andere zeggen dat ze stil moesten zijn.

Ik kan besluiten dat ik van deze voorstelling veel geleerd heb. Ik ben volgens mij zelfs een beetje gegroeid op muzisch vlak. Ik heb echt de vrouwen zitten observeren en hoe ze de poppen hanteerde. Ik moest dan ook terug denken aan creastage en hoe we dat daar ook geleerd hadden. Ik ben na de voorstelling ook even gaan praten met de twee Deense vrouwen en zij vertelde mij dat ze heel lang moeten oefenen hebben om dit te kunnen. Ik heb hen tot slot gefeliciteerd en ik ben met een gevoel van verwondering de zaal buitengewandeld.

4. Zig Zag (3+)

Deze voorstelling ben ik gaan kijken op zondag 15 februari. Weer in het cultureel centrum van Hasselt. Ik heb deze voorstelling gekozen, omdat ik ook eens een voorstelling wilde zien voor de jongste kleuters. En omdat ik me afvroeg of deze voorstelling, van 35 minuten, met dans en videobeelden hen kon boeien. Ik dacht van wel, aangezien de voorstelling heel dicht bij hun belevingswereld ligt (leren stappen,...).

Het decor van de voorstelling was weer heel simplistisch. Er lag een lang en breed wit doek op de grond. In het midden van het doek (horizontaal) stond nog een doek maar dan rechtop gespannen en achter het doek was er een lege, zwarte ruimte.

Ook tijdens deze voorstelling kwamen alle muzische aspecten aan bod. Er was één danseres (dansen en bewegen) die beweegde op de muziek en al bewegend op de videobeelden reageerde die op het doek geprojecteerd werden. De danseres deed de hele tijd stap-, loop-, kruip- en valbewegingen na. Dit deed ze voor of achter het witte doen. Hierdoor werd er ook gewerkt met schaduwen. De kleuters zagen dan haar benen achter het witte doek stappen en haar bovenlichaam kwam er bovenuit. De belichting en muziek wisselden voortdurend om het juiste effect te bekomen. Ook werden er videobeelden geprojecteerd op het doek. Deze probeerde ze dan bijvoorbeeld te vangen (vlinder) of ze reageerde op de bewegende beelden door zelf gepast te bewegen.

Ik zelf vond het een speciale voorstelling. Ik had bewondering voor de danseres en heb geleerd dat je met je lichaam, bewegingen, muziek, herkenbaar thema en simpel decor jonge kleuters zeker kan boeien. Dit ga ik zeker onthouden voor later. Ik kan altijd proberen om later zelf in de klas of school zo een soort voorstelling proberen te benaderen en spelen.